Crazy food, hikes, weird people, and midterms

Over de helft.. nooo! Voor m’n gevoel is het aftellen al bijna begonnen. Gelukkig heb ik nog zo’n 2 maanden om vanalles te zien en te ontdekken, én een beetje te studeren natuurlijk. M’n laatste verhaal is alweer bijna een maand geleden, dus tijd voor een nieuwe update. De afgelopen weken stonden in het teken van midterms, maar gelukkig betekent dat in Taiwan niet dat er geen tijd over is voor tripjes en uitgaan. Er is dus weer vanalles gebeurd in de tussentijd.

Zoals ik vertelde in m’n vorige blog zou ik naar Snake Alley gaan, een soort van nightmarket waar ze dus.. tsjah, slangen eten. Als je me óóit had verteld waar ik die avond zou eindigen had ik je voor gek verklaard. Met een aantal andere Nederlanders belandde ik aan een tafel gevuld met slangenvlees, gefrituurde slangenhuid, schildpad, en als klap op de vuurpijl: slangen- en schildpadbloed. En ja, ik heb álles geprobeerd. What an experience! Nooit gedacht dat ik het zou doen, maar ach: “je gaat er vast niet dood van” was de insteek. En gelukkig: ik leef nog.

Datzelfde weekend zijn we ook richting zee gegaan om het surfen eens uit te proberen. Ik was iets te optimistisch denk ik, want jémig wat valt dat tegen! De golven waren redelijk hoog en hard op je bek gaan is geen uitzondering. Aangezien Lisanne en ik toch liever heel weer terug wilden naar Taipei hebben we het na een uurtje maar opgegeven en werd ons surfbord omgedoopt tot badhanddoek om op te zonnen. 30 graden eind oktober, wat genieten.

Voor een leuke trip hoef je hier niet per se ver weg, in en rondom Taipei is ook vanalles te doen. Zo heb ik met twee vrienden de trappen van Elephant Mountain beklommen aan het eind van de middag, om zo een super uitzicht te krijgen over de stad en de Taipei 101 (het hoogste gebouw) overdag en by night. Verder heb ik ook nog de Teapot Mountain-hike gedaan: een berg die gek genoeg vanaf een bepaalde kant ook nog echt op een theepot lijkt. De hike eindigde met een klim dóór de theepot: er hing een touw met knopen waarmee je er bovenop kon komen. Eenmaal op de top hadden we echt een fantastisch uitzicht over de zee en de bergen; met als kers op de taart 25 graden en een strakblauwe lucht. Het was echt een van de beste trips tot nu toe.

Afgelopen weekend ben ik met een aantal Nederlanders en een Fransman van een andere universiteit meer naar het zuiden getrokken. Alishan is een berggebied ergens in het midden van Taiwan en is beroemd voor de “most beautiful sunrise”. Dus, dat betekende: wekker om half 5 ’s ochtends en camera’s in de aanslag. De belachelijk vroege wekker was het gelukkig wel waard, want de zonsopgang was zoals beloofd. Opnieuw strakblauwe lucht, de felste zon ooit en dan dat uitzicht over de bergen: wauw. Na de zonsopgang waren we eigenlijk van plan terug te gaan naar bed voor onze broodnodige rust, maar op dat moment waren we (wat een wonder) fit genoeg om de hike gewoon meteen te doen. Ik had eigenlijk geen flauw idee wat voor een hike het was en waar ik me op in moest stellen...
WAT een tegenvaller, ik ben volgens mij echt 3 keer overleden op die berg. Trappen, trappen, trappen, trappen, bocht om: nóg meer trappen. Er kwam gewoon geen eind aan. Op zo’n moment ga je toch wel twijfelen over je ‘conditie’, heerlijk confronterend haha. Wat was ik trots toen ik levend de top had bereikt. Pfff, helemaal stuk. Het uitzicht maakte gelukkig wel veel goed. Wat wel gek was.. het was gewoon nog maar 9 uur. Normaal zou ik nog in bed hebben gelegen, nu was ik (voordat de dag eigenlijk begonnen was) al helemaal gesloopt. Vijf minuten later hoorde ik het eerste snurkje al; ik was blijkbaar niet de enige die rust nodig had.

De rest van de dag hebben we nog wat in het park rondgekeken en ook veel gechilld. M’n bedtijd die avond kan echt de geschiedenisboeken in, want ik sliep rond NEGEN uur. Haha, wat een dag. De volgende ochtend stond de wekker opnieuw vroeg, maar vergeleken met de dag ervoor was 7 uur al bijna uitslapen. Rond 8 uur vertrokken we met een privébusje richting Sun Moon Lake, een rit van ongeveer 4 uur. Sun Moon Lake is echt ontzettend bekend in Taiwan, vooral veel Chinese toeristen komen er omdat het blijkbaar in een bekend Chinees lied voorkomt. We hebben fietsen gehuurd en hebben de tocht van 30 km rondom het meer gedaan. Ik voelde het alleen nog flink in m’n benen van de dag ervoor, dus het was op sommige momenten opnieuw een uitdaging. Kortom, ik heb flink wat calorieën verbrand dit weekend.

Voor zover alle tripjes die ik afgelopen maand heb gemaakt! Even nog wat opmerkelijke dingen: veel Taiwanese meisjes dragen blauwe contactlenzen, gefrituurde snickers en orio's zijn hier een snack, Taiwanese jongens lijken allemaal 16, het is november en ik liep vandaag in een korte broek, een moedervlek met lange haren ziet men als een teken van wijsheid, wij Nederlanders vinden het vooral vies, een oud vrouwtje die je een sinaasappel geeft zonder aanleiding, jezelf afvragen of er misschien iets mis mee is, toch maar niet opeten, recht naast elkaar zitten tijdens een tentamen, leraren die er vanuit gaan dat je niet spiekt, want studenten spieken niet. En als klap op de vuurpijl: oude mannetjes die je aanspreken, met je willen praten, je blijven volgen, onmogelijk zijn om van je af te schudden, je nummer willen, met je willen afspreken, vrienden willen worden... Hello Taiwan!

Oké, volgens mij zijn jullie nu wel weer op de hoogte. Oja, de tentamens in de tussentijd zijn trouwens wel goed gegaan, dus dat zit wel snor. Zo nog even studeren voor m’n Chineestoets van morgen en dan al bijna m’n tas pakken: want donderdagavond vertrek ik met 10 anderen richting de FILIPIJNEN!

Veel liefs en een dikke kus vanuit Taiwan!